Examenroutes bestaan niet.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: “Examenroutes’ bestaan niet!”
Straks volgt de uitleg, maar éérst bespreken we de nadelen en de gevaren van het oefenen op het rijden van examenroutes.
Rijden op herkenning.
Het oefenen van het rijden van examenroutes is eigenlijk het leren rijden op herkenning.
Als je je alleen maar richt op het oefenen van het rijden van hetzelfde rondje ‘om de kerk’, dan ken je na enige tijd ieder kruispunt, rotonde, uitrit en ander knelpunt in die route uit je hoofd.
Veel rijinstructeurs lijken zich bezig te houden met het trainen van hun kandidaten op het rijden van dit soort routes en veel examenkandidaten vragen hun instructeurs ook om dit soort trainingen.
Zij doen dit omdat zij denken dat het leren kennen van die vaste routes hen meer kans op slagen geeft.
Ben jij er ook zo één die dat denkt?
Best handig, toch? De weg weten, de instinkers kennen, weten waar je lekker kunt doorrijden en weten ‘waar je kunt zakken‘.
Je kent ze vast wel, die video’s op Youtube, waar rijinstructeurs je virtueel meenemen in hun lesauto die is uitgerust met een dashcam, een ‘examenroute‘ met je rijden en dan braaf 1, 2, 3, voordoen waar en hoe je moet ‘kijken‘ bij afslaan, waar de inrijverboden staan, waar je de borden ‘Doorgaand verkeer‘ moet volgen en vooral waar alle instinkers zitten. Lekker een halfuur meekijken en uiteindelijk niets leren.
Handig hè, weten waar de ‘instinkers’ zijn? Instinkers zijn de situaties waar domoren die slecht zijn opgeleid, die niet hebben geleerd wat goed kijkgedrag inhoudt, altijd maar weer de fout in gaan.
Een als je dan lekker hebt geoefend op de examenroutes, dan kan jou niets gebeuren! Toch…?
Totdat… de examinator een route uitkiest waar de examenkandidaat nog nóóit is geweest…
Dan wordt de kandidaat verrast met voor hem of haar totáál nieuwe verkeerssituaties die hij/zij nog nooit heeft ‘geoefend’ (wat dat ‘oefenen’ ook mag inhouden).
Het gevolg laat zich raden…
Het probleem van het rijden ‘op herkenning’ is dat de kans heel groot is dat je fouten gaat maken wanneer je op plaatsen komt die je ‘niet herkent’. Dat je situaties niet herkent als een probleem als zodanig, omdat je nooit op dat soort ‘probleemsituaties’ hebt geoefend.
En heeft de ‘examenroute-instructeur’ achterin meegereden tijdens jouw examenrit, dan zal hij de rit zeker toevoegen aan zijn collectie van examenroutes. Een dergelijke instructeur zal de onvoldoende uitslag van het examen hoogstwaarschijnlijk ook wijten aan het feit dat de examinator het de kandidaat ‘te moeilijk’ heeft gemaakt en wellicht nog zeggen dat er ‘opzet’ in het spel was omdat ‘hij zijn score op peil moest houden’.
Immers, er wordt maar al te vaak gezegd dat examinatoren maar een bepaald deel van de examenkandidaten mogen laten slagen, om zo het landelijk gemiddelde van de examenresultaten stabiel te houden. Maar niets is minder waar. Het zijn allemaal complottheorieën verzonnen door slecht scorende rijinstructeurs die daarmee hun gebrekkige kennis en vaardigheden proberen te verbergen voor hun leerlingen.
Rijden met gezond verstand
Het oefenen van examenroutes is dus zinloos, vormt de leerling niet tot de veilige automobilist die hij of zij zo graag wil worden en leidt tot frustraties bij veel examenkandidaten, wanneer zij zakken omdat ze verzeild raken in een onbekende situatie die zij niet hebben geleerd op te lossen.
Een goed rijopleider zal met zijn leerlingen met regelmaat een andere omgeving willen opzoeken dan de plaats waar de kandidaat straks het rijexamen gaat afleggen. Met name wanneer het in de eigen examenplaats ontbreekt aan voldoende complexe verkeerssituaties die de leerling veel meer kennis en vaardigheden kunnen bijbrengen.
Uiteindelijk rijd je na het behalen van het rijbewijs ook geen examenroutes meer, toch?
Dan ga je de wijde wereld in en kom je ook op plekken waar je nog nooit bent geweest. En ben je niet getraind op andere complexe situaties, dan is de kans op het maken van fouten alleen maar groter.
Nog afgezien van de kans op een verkeersongeval.
Je moet dus leren rijden met gezond verstand!
Je moet niet de omgeving leren herkennen, je moet situaties leren herkennen, ongeacht de omgeving waar je rijdt!
Iemand die goed is getraind op veel verschillende omgevingen en veel verschillende situaties, zal uiteindelijk beschikken over een veel beter oplossend vermogen!
Hij zal veel minder vaak in de problemen komen, veel minder vaak fouten maken en veel minder kans maken op ongevallen.
Dus een goede rijopleider zal jou regelmatig moeten meenemen naar een andere grote stad, een nieuwe omgeving, om jou daar nieuwe complexe situaties te laten ontdekken. En een opleider én kandidaat die de uitdaging graag aangaan doen óók nog eens de Tussentijdse Toets in een andere examenplaats!
Dáár leer je veel meer van, waardoor je minder snel voor verrassingen komt te staan en problemen makkelijker kunt oplossen, ongeacht in welke stad of zelfs welk land je rijdt.
Jouw oplossend vermogen (en zelfvertrouwen) groeit daar enorm van.
Examenroutes bestaan niet.
Wat wel bestaat, dat zijn de interessante locaties in een examengebied.
Dat zijn verkeerssituaties die voor een examinator uitermate geschikt zijn om jouw vaardigheden te toetsen, zoals complexe kruispunten (of meerdere lastige die elkaar snel achtereen opvolgen), onoverzichtelijke situaties, rotondes, in/uitvoegstroken, en nog veel meer…
Het zijn de middelen om te toetsen of jij goed bent opgeleid en of jij in staat zult worden geacht ook buiten het examengebied je mannetje of vrouwtje te staan. Of jij overál waar je maar komt over dat oplossend vermogen beschikt. Kortom: of jij voldoet aan de exameneisen!
Die locaties worden bij het CBR ‘coördinatiepunten’ genoemd.
De examinator wordt geacht in iedere examenkring waar hij/zij examineert kennis te hebben van de omgeving, en te weten waar de coördinatiepunten zich bevinden en op welke manier deze op een mooie manier aan elkaar kunnen worden geregen, zelfs met alternatieven die voldoen aan de toetscriteria.
Jouw opleider hoort ze óók te kennen, die coördinatiepunten, en zal er vaak genoeg met jou zijn geweest om te oefenen.
De examinator gebruikt dus een deel van die coördinatiepunten om jou te toetsen. Wat de examinator verder aan trajecten gebruikt en hoe die coördinatiepunten aan elkaar worden geregen, daar is de examinator helemaal vrij in.
Zolang die trajecten maar geschikt zijn om de rest van jouw vaardigheden te toetsen t.a.v de examenonderwerpen en -onderdelen.
Het kan dus voorkomen dat bepaalde punten vaak via dezelfde trajecten aan elkaar worden geregen omdat er weinig alternatieven voorhanden zijn.
Jouw instructeur zou dat dus een ‘examenroute’ kunnen noemen, terwijl het eigenlijk gaat om een combinatie van coördinatiepunten en de tussenliggende trajecten.
Je zult niet de eerste zijn die zakt voor het rijexamen, omdat je alleen maar hebt leren rijden op herkenning en niet hebt geleerd om bepaalde verkeerssituaties als zodanig te herkennen, niet hebt geleerd situaties te voorspellen en dus ook niet hebt geleerd om nieuwe problemen op te lossen.
Google Earth
Ga eens naar Google Earth en type de naam in van jouw examenplaats en zoom eens in en ga op zoek naar de kruispunten, rotondes en delen autosnelweg waar jij moeite mee hebt. Schakel vervolgens StreetView in en kijk eens rond op die locaties en probeer voor jezelf uit te vinden wat de mogelijke problemen kunnen zijn die jou daar het leven zuur kunnen maken en hoe je dat met gezond verstand zou moeten kunnen oplossen.
Eén voorbeeld:
Bekijk deze situatie op StreetView, doe alsof je in een examenauto zit. Rijd deze straat door (gebruik de pijltjes om vooruit te gaan) en kijk wat je allemaal voor interessante dingen tegenkomt en hoe snel jij problemen herkent en hebt opgelost en wat je daarvoor hebt moeten doen. Bedenk welke fouten je hebt gemaakt en hoe je die had kunnen voorkomen.
Het is dan wel een voorbeeld op StreetView, maar ieder hulpmiddel kan leerzaam zijn.
Bedenk ook, dat wanneer jij daar zou rijden tijdens een rijexamen, je veel minder bedenktijd hebt om tot een oplossing te komen en te handelen.
